Annelies: Sluitingsceremonie Parapan American Games dos mil once (2011)
Wat een week, wat een pracht evenement, wat een pracht ervaring, wat een pracht foto!!! Ik ben ontzettend blij dat ik dit evenement van dichtbij heb mogen mee maken. Met Stichting Sportcompass naar Guadalajara om daar de Para Pan American Games te mogen zien. Helaas zit het er voor mij ook alweer bijna op,morgen vertrek ik. Wat hebben we een ongelovelijk geluk gehad met ons contacten daar. Zij hebben het mogelijk gemaakt dat ik ook bij de sluiting van de Games aanwezig mocht zijn een mooie afsluiter van mijn tripje. Afgelopen week heb ik de opening helaas moeten missen omdat ik later aankwam dan John, Isabelle en Carin, maar deze sluiting maakt het meer dan goed! Overdag ben ik op stap geweest met Carolina van de organisatie. Zij nam me mee naar verschillende venues en uiteindelijk naar Foot- 5- a side. Daar heb ik ook de finale mee mogen maken. Uiteindelijk is deze gewonnen door Brazilië. Zij zullen dan ook in London 2012 hun eigen land vertegenwoordigen. Na deze finale ben ik wat wezen eten met een aantal van de organisatie en vanuit daar zijn we vertrokken naar het stadion van atletiek waar de sluitingceremonie zou plaatsvinden. Eenmaal daar aangekomen was het nog vrij lastig om binnen te komen. Twee van ons hadden geen sticker, welke nodig was als toegangsbewijs. De beveiliging was ook iets strenger gezien het feit dat er 'belangrijke' personen aanwezig zouden zijn bij de sluiting. Uiteindelijk is het ons gelukt om binnen te komen en hadden we een plaatsje op de tribune bemachtigd. Er waren shows te zien, optredens en de vlam die de hele week heeft gebrand werd gedoofd. Het hele spektakel werd afgesloten met ontzettend veel vuurwerk, zoals hierboven te zien. Nog zo'n kippenvel moment!! Jammer dat de rest dit niet mee kon maken omdat zij een paar dagen eerder zijn vertrokken. Maar dat mag de pret niet drukken, ik geniet wel extra! Na de vuurwerkshow zijn we naar beneden gegaan en hebben wij ons gemengd tussen de sporters, coaches etc. Dit was mogelijk omdat we accreditatiepassen hadden. Hier was het een waar feestje, er was muziek, vrolijke mensen en er werden weer een hoop foto's gemaakt! Iedereen heeft maanden lang aan dit grote evenement gewerkt en dit was nu echt een van de laatste momenten samen. Ik vond het fijn om hier nog een aantal bekende te zien. Na afloop van de sluiting zijn we op weg gegaan naar het Parapan American Village, waar de 'after' party zou plaatsvinden. In eerste instantie was het hier heel rustig en mochten we eigenlijk niet naar binnen gezien het feit dat het alleen voor de sporters zou zijn. Toch is het ons wederom weer gelukt om binnen te komen. We hebben eerst lekker gegeten in de village en erna waagden we ons op de dansvloer. Daar hebben we nog shirtjes geruild, ontzettend leuk en wat een goede sfeer hing er vanavond!! Voor Stichting Sportcompass is dit een goede reis geweest. We hebben laten zien wie we zijn en waar we voor staan. We zijn met open armen ontvangen in het door iedereen genoemde 'gevaarlijke mexico'. Het was een absolute topavond, ik kan me geen betere afsluiting wensen. Ik denk dat deze avond niet als afsluiting bezegeld moet worden maar als een BEGIN wat tot meerder mooie samenwerkingen moet leiden.
Ik zeg hasta luego tot TORONTO, waar de volgende Parapan American Games zullen plaatsvinden.
Ik zeg hasta luego tot TORONTO, waar de volgende Parapan American Games zullen plaatsvinden.
Annelies: Finale zitvolleybal
Vanavond was het zover: de Finale van het zitvolleybal. Gezien het feit dat John, Isabelle & Carin al naar Nederland zijn vertrokken ben ik als enige nog in Mexico van Stichting Sport Compass. Toch ben ik niet alleen, onze nieuw gemaakte vrienden uit Mexico nemen mij mee op sleeptouw. Erika, de vrouw van het hostel nodigde me uit om mee te gaan naar de finale. Daar zouden ook de jonge scholieren aanwezig zijn, van de school waar we één dag ervoor een zitvolleybal clinic hebben gegeven. Erg leuk om te zien dat sommige kids mij nog herkende! Het hele stadion zat afgeladen voor de finale, wellicht ook omdat Mexico ervoor nog een wedstrijd speelde. De finale USA tegen Brazilië was ontzettend spannend. In de afgelopen week hebben we meerdere contacten opgedaan dus het is extra leuk om nu 'bekende' te zien spelen! Ben je toch nog iets meer betrokken. Uiteindelijk heeft het zitvolleybal team van USA verloren tegen het iets sterkere Brazilië. Na afloop van de wedstrijd vond de ceremonie plaats. Brazilië nummer 1, USA op een tweede plaats en Canada eindigde als derde. De mannen uit Brazilië hebben zich nu rechtstreeks geplaatst voor London 2012. Het was super om deze finale bij te wonen en om te zien dat er veel belangstelling was voor deze wedstrijd. Na afloop van de wedstrijd vertrokken we richting het hostel. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een eettentje, waar ze mij koeientong hebben laten proeven. Verschrikkelijk, ik raad het niemand aan! Omdat ik als enige nog in Guadalajara verbleef, had ik deze avond 'vrij' en heb ik samen met iemand van de organisatie van Foot 5- a side iets van de stad bekeken. De mensen zijn hier allen zo vriendelijk, misschien ook omdat we hier met een goede reden zijn. Iedereen ontvangt ons met open armen en wil graag ons verhaal aanhoren. De reis naar Guadalajara om daar de Parapan American Games te bezoeken heeft zeker een goede invloed gehad. Ik kan niet wachten tot de sluitingsceremonie. Het lijkt me ontzettend gaaf om daar bij te mogen zijn. We gaan het zien zondagavond!!
Annelies: Schoolbezoek
Een welkomsttekst voor ons Nederlanders op de school
Tijdens ons verblijf in hotstal Olga Querida hebben we goed contact opgebouwd met Erika, de eigenaresse van het verblijf. Natuurlijk hebben we haar verteld om welke reden we hier zijn. Zij vertelde ons dat haar kinderen op een school zitten voor valide kinderen maar ook voor minder validen kinderen. De school is dus een mix van beide. Op woensdagochtend zijn we naar de school vertrokken en hebben we daar een zitvolleybal les gegeven. Al de kinderen hadden zich verzameld om het sportplein en waren erg enthousiast. Carin en ik hebben de kleine kinderen ( ong een jaar of vier ) vermaakt door wat over te gooien met de bal. Het was erg leuk om te zien hoe zij genoten van de aandacht. John en Isabelle hebben de basisstappen van het zitvolleybal aangeleerd aan de wat oudere kids. Na deze clinic moesten we handtekeningen uitdelen! Ook hebben we onze handtekeningen op een petje mogen zetten. De jongen van wie het petje was sprak Nederlands net als zijn broertje en zijn zusje. Helemaal super omdat te horen! :) Ik vind het super dat we uitgenodigd zijn op deze school en dat we op deze manier de sport zitvolleybal konden promoten! Helaas ging onze afspraak bij goalball niet door dus zijn we naar rolstoelbasketbal gegaan en later nog naar zitvolleybal. Daar hebben we gesproken met het teams als MEX, Costa Rica en USA. In de avond zijn we op stap gegaan met onze nieuwe Mexicaanse vrienden en hebben we de laatste avond van John, Isabelle en Carin gevierd. I am the lucky one! Ik blijf tot maandag dus ik kan vanavond lekker de finale zitvolleybal bekijken! Heb er zin in!
John: Leo heeft het er maar druk mee!
Dit is hem dan, de favo mascotte LEO!
Zoals bij elk groot sportevenement gebruikelijk is, heeft ook hier de organisatie de inzet van een mascotte ingezet. Deze keer zijn het er zelfs drie en uiteraard is hier goed over nagedacht welke vorm en naam deze mascottes zouden krijgen. Gavo, Leo and Huichi. De mascottes worden wereldwijd gebruikt als promotiemiddel voor de stad of regio waar het betreffende sportevenement plaats vindt. Ook hier is dit het geval. Hoewel er in het begin wel wat twijfel bij mij was over Leo. Maar eerst de inhoud en vorm van de andere.
Gavo is blauw en is van oorsprong een plant. Deze plant komt in de regio veel voor en wordt ook gebruikt voor het wereldberoemde Tequila drankje die in deze regio zijn oorsprong vindt.
Huichi is een hert en heeft een vrouwelijke identiteit. Uiteraard ook uit deze omgeving.
Leo is een leeuw, en dat wekte, zoals al eerder vermeld, wat verbazing bij mij. Een leeuw in Mexico? In deze regio? Leo heeft wel de meeste aandacht tijdens de verschillende pauzes en zijn optredens. De kinderen zijn doel op hem. Hij is ook een beetje gek en brutaal en dat maakt het juist alleen maar leuk. Een hoog lachgehalte en vrolijke gezichten bij het publiek. Leo doet zijn werk erg goed. Ook bij de andere sporten zien we Leo volop actief! Geinig en doeltreffend.
Navraag naar de mascottes, leert mij dat de Leeuw symbool staat voor de kracht van de inwoners van Guadalajara. Leo is ook een beetje meer gericht op de Paralympische porten. Er zijn in totaal 5 setjes van de mascottes. Er kan dus in de verschillende stadions tegelijk worden ‘opgetreden’. Tijdens de openingsceremonie hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de mascottes. We zagen ze uit de kleedkamer komen en stonden dus helemaal vooraan om als eerste op de foto te gaan met ze. Een volwassene met een mascotte, is dat niet een beetje een lullig gezicht? Ben ik daar niet te oud voor geworden? Na 2 minuten dacht ik daar opeens heel anders over. Er was een wachtrij om met de mascottes op de foto te gaan, en daar waren slechts een aantal kinderen bij. ‘Wie gaat er nu in zo’n pak lopen?’ Vroeg ik Carin een beetje verveeld. “Nou ik!” zei ze met een grote glimlach om haar mond. Ze vertelde mij dat ze voor een andere stichting daar al enkele keren ervaring mee heb opgedaan en dat het echt een erge leuke ervaring is om het te doen. Toen ze mij vertelde dat ook wat oudere mensen dit doen, begon ik te lachen. Ik denk serieus al een tijdje na over de volgende stappen van de stichting Sport Compass en daar hoort dan ook een mascotte bij, maar al ik daar in gaan lopen? Waarom eigenlijk niet? Als ik zie hoeveel plezier Leo geeft en hoe enthousiast hij is, moet ik dat ook eens in mijn leven hebben ervaren. Voorlopig nog eventjes niet, want ik ben nu druk met andere dingen! Ik kijk en zwaai naar Leo, hij zwaait terug! Ik lach: Leo is er maar druk mee!
Gavo is blauw en is van oorsprong een plant. Deze plant komt in de regio veel voor en wordt ook gebruikt voor het wereldberoemde Tequila drankje die in deze regio zijn oorsprong vindt.
Huichi is een hert en heeft een vrouwelijke identiteit. Uiteraard ook uit deze omgeving.
Leo is een leeuw, en dat wekte, zoals al eerder vermeld, wat verbazing bij mij. Een leeuw in Mexico? In deze regio? Leo heeft wel de meeste aandacht tijdens de verschillende pauzes en zijn optredens. De kinderen zijn doel op hem. Hij is ook een beetje gek en brutaal en dat maakt het juist alleen maar leuk. Een hoog lachgehalte en vrolijke gezichten bij het publiek. Leo doet zijn werk erg goed. Ook bij de andere sporten zien we Leo volop actief! Geinig en doeltreffend.
Navraag naar de mascottes, leert mij dat de Leeuw symbool staat voor de kracht van de inwoners van Guadalajara. Leo is ook een beetje meer gericht op de Paralympische porten. Er zijn in totaal 5 setjes van de mascottes. Er kan dus in de verschillende stadions tegelijk worden ‘opgetreden’. Tijdens de openingsceremonie hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de mascottes. We zagen ze uit de kleedkamer komen en stonden dus helemaal vooraan om als eerste op de foto te gaan met ze. Een volwassene met een mascotte, is dat niet een beetje een lullig gezicht? Ben ik daar niet te oud voor geworden? Na 2 minuten dacht ik daar opeens heel anders over. Er was een wachtrij om met de mascottes op de foto te gaan, en daar waren slechts een aantal kinderen bij. ‘Wie gaat er nu in zo’n pak lopen?’ Vroeg ik Carin een beetje verveeld. “Nou ik!” zei ze met een grote glimlach om haar mond. Ze vertelde mij dat ze voor een andere stichting daar al enkele keren ervaring mee heb opgedaan en dat het echt een erge leuke ervaring is om het te doen. Toen ze mij vertelde dat ook wat oudere mensen dit doen, begon ik te lachen. Ik denk serieus al een tijdje na over de volgende stappen van de stichting Sport Compass en daar hoort dan ook een mascotte bij, maar al ik daar in gaan lopen? Waarom eigenlijk niet? Als ik zie hoeveel plezier Leo geeft en hoe enthousiast hij is, moet ik dat ook eens in mijn leven hebben ervaren. Voorlopig nog eventjes niet, want ik ben nu druk met andere dingen! Ik kijk en zwaai naar Leo, hij zwaait terug! Ik lach: Leo is er maar druk mee!
John: Blind maar met een missie!
In bespreking over mogelijkheden met Costa Rica & Mexico. Jorge is tolk
Wij zijn in contact gekomen met Jorge. Jorge is één van de personen die al ruim drie jaar lang een betaalde functie heeft binnen de organisatie en dan ook van de hoed en de rand weet. Als manager over alle venues controleert hij alle lopende zaken en wordt hij volop geïnformeerd tijdens zijn afwezigheid in een van de venues. Nu het toernooi begonnen is, zijn het voor hem dus voornamelijk ‘controleerden taken’ en probleemoplossingen. Het echte werk is voor hem al lange tijd geleden begonnen. Ik ben vandaag in contact gekomen met Jorge en wat je soms met personen hebt is dat er vanaf het begin een klik kan zijn. Ik heb dat met Jorge. Jorge heeft in Mexico Sport Management gestudeerd en is daarna naar Zwitserland gegaan om daar Event Management te studeren. Met zulke papieren ben je dan ook op de juiste plek tijdens het Pan Am toernooi in je eigen land.
Jorge was ook erg geïnteresseerd in Stichting Sport Compass en vond het dan ook buitengewoon prettig om contact te hebben met ons. Hij heeft van dichtbij meegemaakt wat de verschillen waren tussen de Pan Am en de enkele weken latere Para Pan Am Games. Jorge vindt dat hier meer bekendheid aan gegeven had kunnen worden en dat het budget hiervoor niet toereikend was. Goed om vanuit de organisatie dit soort verhalen te horen en samen spraken we ook over de mogelijkheden om hier verandering en verbetering aan te kunnen brengen. Jorge heeft mij gevraagd om mee te gaan naar het wielrennen. Aangezien we daar nog niet geweest waren kwam dat goed uit. Bij binnenkomst hangt er een fantastische sfeer. Ik ben zelf geen wielrenner maar merk wel op dat er in deze wielrenners arena iets bijzonders staat te gebeuren. Het fietsen op zich is prachtig om te aanschouwen. Fietsen met 1 arm, dat lijkt me lastig. Ga ik thuis ook eens proberen. Dan komt Jorge mij halen vanaf de tribune om mij aan iemand voor te stellen. Dit blijkt de blinde wielrenner Javier Silva te zijn. Jorge dient als tolk ( mijn Spaans neemt per 3 woorden per jaar toe) en Javier verteld mij dat hij bezig is met iets unieks. Hij is samen met zijn coach, begonnen aan het wielrennen op de baan. Prachtig vertel ik hem, maar dat bestond toch al? Ik weet uit mijn tijd in Beijing 2008 dat er met tandems gereden werd, waarbij de achterste rijder blind was. Dan verteld Javier mij zijn verschil. Javier rijdt alleen, op een enkele fiets, blind op de baan. Allen zonder bijrijder die voor hem stuurt! Dat moet je mij eens uitleggen vertel ik hem en dan begint hij pas echt los te komen. Het blijkt dat hij in verbinding staat met zijn coach via een walkie talkie en zo gestuurd wordt wanneer hij in de bocht zit, te hoog of te laag rijdt. Ik ben meteen enthousiast. Javier verteld dat hij de enige in de wereld is die dit doet en dat hij graag dit wil introduceren. Independent cycling! Hij staat nog aan het begin van zijn droom, maar kan wel wat hulp gebruiken. Enthousiast geworden door zijn verhaal kan ik hem dan ook gelijk vertellen dat Sport Compass hem hierbij wil ondersteunen. Ik haal Carin er gauw bij, want dat is onze fiets professor binnen Stichting Sport Compass en ook zij is erg belangstellend. Samen proberen wij te achterhalen wat de stappen van Javier precies zullen zijn, en of er al een plan van actie is gemaakt. Dan maken we ook kennis met zijn coach. Fausto Esparza. Deze coach heeft tot 3 jaar geleden actief als prof de sport wielrennen gedaan maar een fataal ongeluk zorgde ervoor dat hij sindsdien in een rolstoel zit. Beiden zijn overtuigd van de mogelijkheid om deze sport op de wereld sport kaart te gaan zetten. In de middag zullen zij een demo geven en hoewel we eigenlijk een afspraak hebben staan bij het zitvolleybal, gooien we het schema direct om. De zitvolleybal afspraak wordt iets verzet en zo kunnen we aanwezig zijn bij de demo van Javier en Fausto. Ongeloof en kippenvel moment en als ik de tribunes op kijk ben ik niet de enige met dit gevoel. Dit moet een vervolg gaan krijgen. Indien er 8 landen vertegenwoordigd zijn met het independent cycling, dan zal de ICU het op het programma nemen om te zien of hier meer belangstelling voor is. Pioniers werk dus, en Sport Compass is erbij betrokken! Hoe kunnen we beter onze doelstellingen bereiken om de gehandicaptensport te promoten. Kortom te paard! Of beter te fiets!
Jorge was ook erg geïnteresseerd in Stichting Sport Compass en vond het dan ook buitengewoon prettig om contact te hebben met ons. Hij heeft van dichtbij meegemaakt wat de verschillen waren tussen de Pan Am en de enkele weken latere Para Pan Am Games. Jorge vindt dat hier meer bekendheid aan gegeven had kunnen worden en dat het budget hiervoor niet toereikend was. Goed om vanuit de organisatie dit soort verhalen te horen en samen spraken we ook over de mogelijkheden om hier verandering en verbetering aan te kunnen brengen. Jorge heeft mij gevraagd om mee te gaan naar het wielrennen. Aangezien we daar nog niet geweest waren kwam dat goed uit. Bij binnenkomst hangt er een fantastische sfeer. Ik ben zelf geen wielrenner maar merk wel op dat er in deze wielrenners arena iets bijzonders staat te gebeuren. Het fietsen op zich is prachtig om te aanschouwen. Fietsen met 1 arm, dat lijkt me lastig. Ga ik thuis ook eens proberen. Dan komt Jorge mij halen vanaf de tribune om mij aan iemand voor te stellen. Dit blijkt de blinde wielrenner Javier Silva te zijn. Jorge dient als tolk ( mijn Spaans neemt per 3 woorden per jaar toe) en Javier verteld mij dat hij bezig is met iets unieks. Hij is samen met zijn coach, begonnen aan het wielrennen op de baan. Prachtig vertel ik hem, maar dat bestond toch al? Ik weet uit mijn tijd in Beijing 2008 dat er met tandems gereden werd, waarbij de achterste rijder blind was. Dan verteld Javier mij zijn verschil. Javier rijdt alleen, op een enkele fiets, blind op de baan. Allen zonder bijrijder die voor hem stuurt! Dat moet je mij eens uitleggen vertel ik hem en dan begint hij pas echt los te komen. Het blijkt dat hij in verbinding staat met zijn coach via een walkie talkie en zo gestuurd wordt wanneer hij in de bocht zit, te hoog of te laag rijdt. Ik ben meteen enthousiast. Javier verteld dat hij de enige in de wereld is die dit doet en dat hij graag dit wil introduceren. Independent cycling! Hij staat nog aan het begin van zijn droom, maar kan wel wat hulp gebruiken. Enthousiast geworden door zijn verhaal kan ik hem dan ook gelijk vertellen dat Sport Compass hem hierbij wil ondersteunen. Ik haal Carin er gauw bij, want dat is onze fiets professor binnen Stichting Sport Compass en ook zij is erg belangstellend. Samen proberen wij te achterhalen wat de stappen van Javier precies zullen zijn, en of er al een plan van actie is gemaakt. Dan maken we ook kennis met zijn coach. Fausto Esparza. Deze coach heeft tot 3 jaar geleden actief als prof de sport wielrennen gedaan maar een fataal ongeluk zorgde ervoor dat hij sindsdien in een rolstoel zit. Beiden zijn overtuigd van de mogelijkheid om deze sport op de wereld sport kaart te gaan zetten. In de middag zullen zij een demo geven en hoewel we eigenlijk een afspraak hebben staan bij het zitvolleybal, gooien we het schema direct om. De zitvolleybal afspraak wordt iets verzet en zo kunnen we aanwezig zijn bij de demo van Javier en Fausto. Ongeloof en kippenvel moment en als ik de tribunes op kijk ben ik niet de enige met dit gevoel. Dit moet een vervolg gaan krijgen. Indien er 8 landen vertegenwoordigd zijn met het independent cycling, dan zal de ICU het op het programma nemen om te zien of hier meer belangstelling voor is. Pioniers werk dus, en Sport Compass is erbij betrokken! Hoe kunnen we beter onze doelstellingen bereiken om de gehandicaptensport te promoten. Kortom te paard! Of beter te fiets!
John: de Stichting Sport Compass ambassadeur!
Carin, Greg zitvolleyballer Canada, Annelies
Al enige tijd lopen wij met het idee rond om de gehandicapte sporters te benutten als vertegenwoordigers van onze stichting. Dit wordt dan ambassadeur genoemd. Wij zien graag verschillende ambassadeurs bij onze stichting. Deze ambassadeurs dienen de stichting en haar doelstellingen te ondersteunen, maar daarnaast hopen wij dat ze een bijdrage kunnen leveren door hun contacten en hun betrokkenheid bij de gehandicaptensport zelf. De bekendheid van deze ambassadeurs kunnen er voor zorgen dat ze een groter publiek bereiken en dat ze hierdoor de stichting weer onder de aandacht kunnen brengen. Ook willen wij met deze Stichting Sport Compass ambassadeurs meer bekendheid geven aan de verschillende gehandicaptensporten. Dit willen wij gaan doen door het geven van lezingen, presentaties en het houden van clinics en demonstraties. Wij denken hierbij aan bondscoaches, succesvolle sporters maar ook aan bijzondere verschijningen. Zo heb ik mijn gedachten laten gaan over welke personen zou ik nu vanuit de internationale wereld van het zitvolleybal willen vragen om ambassadeur te worden voor Stichting Sport Compass. Zowel bij de dames als bij de heren zijn er enkele namen. Ook bij andere sporten moeten we ambassadeurs vinden die hun sport en onze stichting kunnen promoten. Ook dit is een van de redenen om naar Mexico te komen en te bekijken welke sporters, coaches of andere personen we hiervoor zouden kunnen gebruiken. De ervaring leert dat ik, zonder dat ik mij hiervan bewust van was, de afgelopen dagen dichtbij, laten we zeggen fotomodellen, verblijf. Zowel Carin, maar vooral de blonde Annelies, worden met enige regelmaat gevraagd om met een aantal Zuid-Midden en Noord Amerikanen op de foto te gaan. Politieagenten, mensen van de organisatie, sporters, scheidsrechters en zelfs personen gewoon op straat leveren hun foto toestel in, om dan in positie te gaan staan voor de foto’s met de dames. Leuk, hoewel het soms wel langer duurt dan gewenst en we zijn hier toch echt naar toegekomen met een missie. Mijn gedachten om Annelies en Carin te vragen of zij op zoek kunnen gaan naar sport Ambassadeurs voor Sport Compass was dan ook een leuke opdracht voor de dames. Vanuit het zitvolleybal heb ik 1 naam genoemd, een kerel, en de dames zouden verder hun plan trekken. Het is dan ook goed om te zien dat de langste kerel van de Paran Pan Am Games zijn toezegging heeft gedaan en sport Compass wil helpen en ondersteunen bij haar doelstellingen. Of deze kerel een opvallende verschijning zal zijn voor onze stichting? Bekijk de foto en oordeel zelf. Wij zijn er in ieder geval erg blij mee. Nog 499 sport ambassadeurs te gaan!
Annelies: Just another great day at the Parapan American Games
Que Ricoo! Lekker gegeten onderweg
Net als de dagen ervoor was dit ook een lange dag maar minstens zo productief. In de ochtend zijn we opgesplits Carin en ik zijn naar Goalbal geweest en daar hebben we contact gelegd met een vrouw van de media van Canada. Onze Mexicaanse vriend heeft ons geintroduceerd bij de 'presidente' for disabled sports for blind atlethes. Hij was zeer enthousiast over Stichting Sport Compass. Zijn vrouw is blind en heeft zelf ook een stichting opgezet. Mogelijk zouden we dus iets voor elkaar betekenen. We will found out tomorrow! Na Goalbal zijn we naar rolstoelbasketbal wezen kijken. Natuurlijk niet alleen wezen kijken maar hebben we ook contact gelegd. Mijn paar woordjes Spaans kwamen toch nog goed van pas. De teams van MEX,PERU en COLOMBIA spreken niet goed Engels helaas. Wat ik erg indrukwekkend vond is het feit dat het team van Peru maar twee rolstoelen ter beschikking hebben om te trainen. Zij gaven aan dat ze vooral materiaal nodig hadden. Na rolstoelbasketbal waren we op weg naar cycling maar de auto van onze Mexicaanse vriendin Carolina ( Yeahh we make a lot of new friends here ) stopte er opeens mee! Gelukkig schoot een aardige local ons te hulp. Hij nodige ons uit om in zijn barretje aan de overkant van de straat te komen eten. Het was erg lekker!! Na dit avontuur zijn Carin en ik, John en Isabel wezen opzoeken. Zij waren bij Football 5 a side kijken met onze andere amigo Ivan. Ik heb veel respect gekregen voor de spelers, dan bedoel ik niet alleen de footbal spelers maar ook elk andere speler. Wij klagen nogal veel but look at them! Het is super om te zien hoe zijn genieten en zo gedreven zijn! Na footbal zijn we met een spelersbus naar het Parapan American Village gegaan. Het was ontzettend gezellig in de multiculti bus! Met mensen van The Netherlands (offcourse) , France, Colombia, Mexico, Brazil.. In het Parapan American Village hebben we een hapje gegeten tussen de spelers. Ook hebben we daar gepraat met de coach van het zitvolleybal team van de USA! It was a great day! Morgen zal John om 8 uur in de ochtend een zitvolleybal les geven op een lokale school! Helemaal super dus!! Erna gaan we naar onze afspraak bij Goalbal. Verder zullen we sporten als: cycling, athletics & sittingvolleybal bezoeken. Het zal weer een lange dag worden wat 's avonds moeten we de laatste avond vieren van zowel Carin als John en Isabel. Gelukkig kan ik nog eventjes blijven!
We keep in touch!
We keep in touch!
John: Hulp van de organisatie
We overhandigen Alejandro (eigenaar van Hostel) klompjes om hem te bedanken!
Wat een geluk hebben we toch. Vooraf komt er veel kijken bij een trip als deze. Vlucht, verblijf, lokale gewoontes en het regelen om aanwezig te zijn bij het sportevenement. Hoe gaan we vliegen, hoe komen we aan toegangsbewijzen, waar gaan we slapen? Nemen we een hotel? Gaan we een appartement huren? In welke omgeving of wijk gaan we zitten? Een hoop geregel dus en keuzes maken. We zijn terecht gekomen in een pas geopend hostel in het centrum van de stad Guadalajara. Op loopafstand van het winkelcentrum en in een keurig en schoon gebouw. De vrouw die ons ontvangt blijkt de manager te zijn. Haar man en kinderen stellen zich netjes aan ons voor en na enkele tijd blijkt er een klik te zijn tussen ons. Het aanhoren voor onze reden van aanwezigheid en de stichting maakt het contact nog warmer. Ook wij zijn onder de indruk van hen. De oudste zoon, 13 jaar spreekt vloeiend Spaans en Engels en heeft van de zomer een reis gemaakt naar Mexico-City om daar het concert van U2 bij te wonen. Vol enthousiasme verteld hij over zijn reis, het concert en zijn ervaringen. Ik geloof dat ik als ‘vader’ mijn zoon van 13 jaar niet alleen naar een concert 12 uur rijden verder op, zou sturen. Ik bewonder echter wel zijn passie voor U2. Ondertussen blijkt verder dat de venue manager zitvolleybal, de eigenaar te zijn van ons hostel. Als mijn ervaringen als bondscoach zitvolleybal worden verteld is er een lijntje gelegd. Via deze zitvolleybal manager, komen we weer in contact met een vriendje die bij het goalball de manager is. Via deze manager komen we weer in contact met een vriendje die bij het zwemmen en rolstoeltennis de venue manager is en uiteindelijk worden we als vips rondgereden, gaan er verschillende deuren voor ons open en ook het verhaal van onze stichting en onze afkomst uit Nederland, zorgt voor een mooi verhaal en diepe bewondering voor onze komst. We boffen met deze contacten. Begonnen via het hostel en uiteindelijk overal welkom. Wat zou er gebeuren als we een andere slaapplaats zouden hebben gekozen? Waarschijnlijk niet zulke goede, vriendelijke en nuttige contacten! Wat een geluk hebben we toch!
Annelies: Parapan American Games
De pas maakte ons tot field of play!
Vandaag een onwijs lange maar zeker zeer indrukwekkende dag gehad. Zo vonden er vanochtend twee zitvolleybalwedstrijden plaats. De eerste wedstrijd Mex - Costa Rica was druk bezocht door scholen uit de buurt van Guadalajara. Leuk om te zien dat zij aandacht besteden aan de Parapan American Games en niet alleen aan de Pan American Games. De tweede wedstrijd was ook erg spannend USA against BRAZIL. Het was erg leuk om deze twee teams te zien strijden juist omdat wij ze ervoor hadden ontmoet.
De mensen van de organisatie zijn echt super! Zo hebben wij een soort van VIP pas gekregen zodat wij overal kunnen kijken. Dit biedt ons de mogelijkheid om tussen de sporters en coaches rond te lopen. Hetgeen natuurlijk van belang is om onze doelen van deze reis te halen. Na zitvolleybal zijn we samen met Carolina (van de organisatie) naar goalbal geweest. Erg indrukwekkend om te zien. Bij Goalbal werden we als echte vips ontvangen en werd er gelijk eten en drinken voor ons geregeld. Helemaal top dus! Na goalbal zijn we naar de andere kant van de stad afgereisd om daar rolstoeltennis & zwemmen te zien. Vandaag weer ontzettend veel nieuwe indrukken gekregen en nog veel meer respect voor de athlethes gekregen!! Ongelovelijk wat zij doen.
Als afsluiting van deze dag gaan we zo een hapje eten en een drankje doen met een aantal van de organisatie. Ik zeg een geslaagde dag! Eens zien wat tomorrow will bring!
De mensen van de organisatie zijn echt super! Zo hebben wij een soort van VIP pas gekregen zodat wij overal kunnen kijken. Dit biedt ons de mogelijkheid om tussen de sporters en coaches rond te lopen. Hetgeen natuurlijk van belang is om onze doelen van deze reis te halen. Na zitvolleybal zijn we samen met Carolina (van de organisatie) naar goalbal geweest. Erg indrukwekkend om te zien. Bij Goalbal werden we als echte vips ontvangen en werd er gelijk eten en drinken voor ons geregeld. Helemaal top dus! Na goalbal zijn we naar de andere kant van de stad afgereisd om daar rolstoeltennis & zwemmen te zien. Vandaag weer ontzettend veel nieuwe indrukken gekregen en nog veel meer respect voor de athlethes gekregen!! Ongelovelijk wat zij doen.
Als afsluiting van deze dag gaan we zo een hapje eten en een drankje doen met een aantal van de organisatie. Ik zeg een geslaagde dag! Eens zien wat tomorrow will bring!
John: grote resultaten hebben grote ambities nodig!!
Annelies, Carin, Isabelle, John
Grote resultaten, daar gaan we voor. Dat is dan ook de gedachten die we steeds voor ogen hebben. Het aanwezig zijn in Mexico bij de Para Pan Am games is dan ook een groot en belangrijk project voor ons. In onze vervolgstappen met Stichting Sport Compass zal de aandacht op de continenten Noord- en Zuid-Amerika liggen. Van 2009 tot en met 2012 was de focus gericht op het continent Afrika. Van 2012 tot en met 2016 komt daar het continent Amerika dus bij. Vandaar het belang om aanwezig te zijn bij deze, eens in de vier jaar georganiseerde, Para Pan Am games. Met enige trots loop ik dan ook hier rond. Trots omdat we de vervolg stap zullen gaan maken. Trots omdat het ons opnieuw gelukt is om aanwezig te zijn op een groot sportevenement, maar ook trots omdat een aantal sportbestuurders en sporters aan hebben gegeven dat ze van Sport Compass hebben gehoord. Het is een bijzonder gevoel als er iemand naar je toe komt en zijn waardering toont voor de missie waar Sport Compass mee bezig is. Als in dat gesprek dan ook nog eens blijkt dat Sport Compass zich niet alleen op de nationale teams maar juist ook op de breedtesport en jeugd richt, kunnen we niet meer stuk. Wanneer we langs komen in Costa Rica? Ze zullen nog eventjes moeten wachten omdat we ons niet overal tegelijk kunnen laten zien. Daarnaast willen we als we ergens aan beginnen ook de juiste 100% aandacht en betrokkenheid kunnen leveren. Ook in dit komende project is de ambitie dus weer hoog. De contacten zijn in ieder geval gemaakt.
Carin: van missie Vancouver naar missie Mexico
Openingsceremonie Parapan American Games 2011
Zo bezoek je vorig jaar februari nog de Olympische en Paralympische Spelen in Vancouver en zo zit je 1,5 jaar later bij de Parapan American Games in Mexico!! Het moet allemaal niet gekker worden… wat een
heerlijk leven heb ik toch!!
Voor degene die nog nooit van de Pan American Games hebben
gehoord een korte uitleg: De (Para) Pan Am Games is een plaatsingstoernooi voor de Olympische en Paralympische Spelen voor alle latijns Amerikaanse landen. (Canada, Brazilië, Mexico, Argentinië, U.S.A etc!) Kortom heel veel medaille kandidaten voor de Paralympische Spelen die wij in Mexico in actie kunnen zien komen!
In Vancouver heb ik kennis kunnen maken met de verschillende
Paralympische winter sporten. Hier in Mexico ga ik eindelijk officieel kennis
maken met alle zomer Paralympische
sporten!
Ik ben heel benieuwd hoe dit evenement georganiseerd is, hoe goed
de sporters presteren en welke contacten we voor Sport Compass allemaal kunnen maken!Bovendien een perfecte kans om een vooronderzoek
te kunnen doen naar de organisatiewijze van verschillende Paralympische Comités voor mijn afstuderen!
Helaas 1 belangrijk puntje: Ik spreek bijna geen woord
Spaans!!
heerlijk leven heb ik toch!!
Voor degene die nog nooit van de Pan American Games hebben
gehoord een korte uitleg: De (Para) Pan Am Games is een plaatsingstoernooi voor de Olympische en Paralympische Spelen voor alle latijns Amerikaanse landen. (Canada, Brazilië, Mexico, Argentinië, U.S.A etc!) Kortom heel veel medaille kandidaten voor de Paralympische Spelen die wij in Mexico in actie kunnen zien komen!
In Vancouver heb ik kennis kunnen maken met de verschillende
Paralympische winter sporten. Hier in Mexico ga ik eindelijk officieel kennis
maken met alle zomer Paralympische
sporten!
Ik ben heel benieuwd hoe dit evenement georganiseerd is, hoe goed
de sporters presteren en welke contacten we voor Sport Compass allemaal kunnen maken!Bovendien een perfecte kans om een vooronderzoek
te kunnen doen naar de organisatiewijze van verschillende Paralympische Comités voor mijn afstuderen!
Helaas 1 belangrijk puntje: Ik spreek bijna geen woord
Spaans!!
John: vanaf het begin!
Foto gemaakt tijdens de openingsceremonie
Na de vlucht naar Guadalajara, via Houston, en het bereiken van ons hotel, was de vermoeidheid duidelijk bij iedereen aanwezig. Een goede nachtrust was dan ook meer dan nodig en gewenst. De volgende dag werd er besloten om te informeren naar toegangsbewijzen. We waren wat dat betreft op de gok naar Guadalajara gekomen zonder de zekerheid om wedstrijden te kunnen zien. Als eerste probeerde we te informeren over de mogelijkheden ook voor de stichting om een accreditatie kaart te bemachtigen. Met heel veel geduld en enthousiaste mensen kwamen we uiteindelijk zelfs in gesprek met de grote baas van het IPC zelf. Deze was zeer positief over onze komst en stichting en kon ons een aanbieding doen, maar hiervoor werd toch een ‘kleine’ bijdrage verwacht. Het gesprek was zeer positief en wij besloten om na te denken over zijn voorstel. Uiteindelijk vonden we $ 500 toch een hoop geld en besloten we om de tickets te kopen. Helaas bleek het zwemmen en het rolstoelbasketbal al uitverkocht te zijn. Simpelweg omdat Mexico hier de meeste kansen en de grootste verwachtingen voor een medaille zouden hebben. Uiteindelijk hebben we een stapel toegangsbewijzen weten te bemachtigen, waarbij we ook rekening hebben gehouden met Annelies die een aantal dagen later zou aankomen.
Zo konden we ook nog aan openingsceremonie kaarten komen, wat echt een belevenis zou moeten worden. Persoonlijk vind ik deze kaart vooral interessant om de landen te kunnen zien binnenkomen. Zo kunnen we in een keer zien welke landen er groot vertegenwoordigd zouden zijn en welke slechts met enkele sporters. Een eerste indruk om te zien in welke landen Sport Compass de aandacht zou kunnen brengen voor de gesprekken de komende dagen. Ik kijk dan ook uit naar de openingsceremonie. Gezien het feit dat we zoveel mogelijk sporten wilde bekijken, hebben we besloten om zoveel mogelijk kaartjes te regelen. Nadat de toegangsbewijzen zijn gekocht hebben we wat van de stad Guadalajara gezien. Nu kan dat nog, want straks begint het toernooi en zullen we alleen maar sporthallen en andere venues bezoeken om zo onze contacten te vergroten. De kerken en oude gebouwen dat geloof ik eigenlijk wel. Laat het toernooi maar beginnen!!!
Zo konden we ook nog aan openingsceremonie kaarten komen, wat echt een belevenis zou moeten worden. Persoonlijk vind ik deze kaart vooral interessant om de landen te kunnen zien binnenkomen. Zo kunnen we in een keer zien welke landen er groot vertegenwoordigd zouden zijn en welke slechts met enkele sporters. Een eerste indruk om te zien in welke landen Sport Compass de aandacht zou kunnen brengen voor de gesprekken de komende dagen. Ik kijk dan ook uit naar de openingsceremonie. Gezien het feit dat we zoveel mogelijk sporten wilde bekijken, hebben we besloten om zoveel mogelijk kaartjes te regelen. Nadat de toegangsbewijzen zijn gekocht hebben we wat van de stad Guadalajara gezien. Nu kan dat nog, want straks begint het toernooi en zullen we alleen maar sporthallen en andere venues bezoeken om zo onze contacten te vergroten. De kerken en oude gebouwen dat geloof ik eigenlijk wel. Laat het toernooi maar beginnen!!!
John: geen tijd nemen
Ik ben een geluksvogel, begrijp ik van veel mensen! Lekker naar Mexico! Mensen zien mij alleen maar op ‘vakantie gaan’ en horen alleen maar leuke verhalen. De hele dag bezig met sport en nooit naar het werk ’s ochtends vroeg. Een echte bofkont. Mijn werkelijkheid is iets anders. De bewuste keuze van mijn zijde, om mijn passie te gaan volgen. Geen werk, geen zekerheden maar ook geen woon-werkverkeer en files. Zien of er mogelijkheden zijn om het een en ander te gaan realiseren met de gehandicaptensport in de verschillen de landen en andere omgevingen. De bekendheid van Stichting Sportcompass vergroten door het promoten van de stichting, dat is alles. Het volgen van je passie is toch iets wat andere ook zouden kunnen doen? ‘Ik heb daar geen tijd voor’ hoor ik de laatste maanden steeds vaker.
Vorige week was ik weer voor een paar weken in Nederland. Altijd fijn om weer thuis te zijn, waar dat ook mag zijn. Bij het maken van afspraken met diverse vrienden was het eerste wat opviel dat sommige geen tijd hadden. Soms kwam ik zelfs ongelegen. Andere waren erg druk maar maakte tijd vrij. Het gevolg van hun kant: Gauw bijpraten en weer door. Kinderen naar school, sport, zelf sporten, bij vriendinnen langs waar eigenlijk geen tijd voor is. Kortom, geleefd worden en haast maken. Een opvallend schouwspel voor mij. Zo is het voor mij ook altijd cabaret om met de trein te reizen in de ochtendspits. Niemand is blij!
‘De tijd is een kostbaar begrip’ zei cabaretier Harrie Jekkers ooit in een van zijn shows. En begon daarna een prachtig verhaal hoe mensen tegen de tijd aan keken. Ik heb de laatste jaren uit eigen ervaringen meegemaakt dat gebeurtenissen en dingen snel voorbij gaan. De tijd staat niet stil, maar is volop in beweging. Daarom is het belangrijk om de tijd prettig en misschien zelfs nuttig te vullen.
Ik verblijf nu in Mexico, omdat dit voor de stichting Sport Compass een belangrijk evenement is voor toekomstige plannen en projecten. Hierover is van te voren nagedacht en dus bewust voor gekozen. Voor Stichting Sport Compass heb ik een bewuste keuze gemaakt om na de Paralympische Spelen van Beijing 2008 tot en met de Paralympische Spelen van Londen 2012 te kijken of het opzetten van deze stichting een waardevolle inbreng kan opleveren voor de gehandicaptensport. Ik denk dat dat kan, maar het moet nog blijken in de praktijk. Met een vooraf gemaakt plan ben ik het diepe in gesprongen, en met mij nog een aantal personen. Voor mij gebeurt dat zonder inkomsten, zonder zekerheden, maar met passie, actie, visie en creativiteit. Tot nu toe heeft dat veel ervaringen, contacten, tegenvallers, teleurstellingen, mooie en bijzondere momenten opgeleverd. Overall een verrijking van mijn leven. Passie levert mij energie op.
Ik geniet dan ook van mensen die een passie voor iets hebben. Op deze Parapan American Games bij te wonen zie ik veel mensen met Passie voor hun sport. Prachtig om te zien. In de verschillende gespreken die ik heb gehad met spelers in de verschillende sporten, de laatste jaren, blijkt steeds weer dat ze hierin keuzes moeten maken en dat ook graag doen. Zeker met topsport is het niet wat je er voor doet, maar juist wat je er voor laat de keuze.
Als mensen graag iets willen maken ze daar tijd voor. Een muziek evenement bezoeken, een bestuursfuncties of het doen aan topsport. Mensen nemen daar de tijd voor. Zo weet deze bofkont of geluksvogel dan ook uit ervaring dat je soms dingen gewoon moet doen.
Mijn conclusie: GEEN TIJD HEBBEN BESTAAT NIET, geen tijd nemen wel.
Vorige week was ik weer voor een paar weken in Nederland. Altijd fijn om weer thuis te zijn, waar dat ook mag zijn. Bij het maken van afspraken met diverse vrienden was het eerste wat opviel dat sommige geen tijd hadden. Soms kwam ik zelfs ongelegen. Andere waren erg druk maar maakte tijd vrij. Het gevolg van hun kant: Gauw bijpraten en weer door. Kinderen naar school, sport, zelf sporten, bij vriendinnen langs waar eigenlijk geen tijd voor is. Kortom, geleefd worden en haast maken. Een opvallend schouwspel voor mij. Zo is het voor mij ook altijd cabaret om met de trein te reizen in de ochtendspits. Niemand is blij!
‘De tijd is een kostbaar begrip’ zei cabaretier Harrie Jekkers ooit in een van zijn shows. En begon daarna een prachtig verhaal hoe mensen tegen de tijd aan keken. Ik heb de laatste jaren uit eigen ervaringen meegemaakt dat gebeurtenissen en dingen snel voorbij gaan. De tijd staat niet stil, maar is volop in beweging. Daarom is het belangrijk om de tijd prettig en misschien zelfs nuttig te vullen.
Ik verblijf nu in Mexico, omdat dit voor de stichting Sport Compass een belangrijk evenement is voor toekomstige plannen en projecten. Hierover is van te voren nagedacht en dus bewust voor gekozen. Voor Stichting Sport Compass heb ik een bewuste keuze gemaakt om na de Paralympische Spelen van Beijing 2008 tot en met de Paralympische Spelen van Londen 2012 te kijken of het opzetten van deze stichting een waardevolle inbreng kan opleveren voor de gehandicaptensport. Ik denk dat dat kan, maar het moet nog blijken in de praktijk. Met een vooraf gemaakt plan ben ik het diepe in gesprongen, en met mij nog een aantal personen. Voor mij gebeurt dat zonder inkomsten, zonder zekerheden, maar met passie, actie, visie en creativiteit. Tot nu toe heeft dat veel ervaringen, contacten, tegenvallers, teleurstellingen, mooie en bijzondere momenten opgeleverd. Overall een verrijking van mijn leven. Passie levert mij energie op.
Ik geniet dan ook van mensen die een passie voor iets hebben. Op deze Parapan American Games bij te wonen zie ik veel mensen met Passie voor hun sport. Prachtig om te zien. In de verschillende gespreken die ik heb gehad met spelers in de verschillende sporten, de laatste jaren, blijkt steeds weer dat ze hierin keuzes moeten maken en dat ook graag doen. Zeker met topsport is het niet wat je er voor doet, maar juist wat je er voor laat de keuze.
Als mensen graag iets willen maken ze daar tijd voor. Een muziek evenement bezoeken, een bestuursfuncties of het doen aan topsport. Mensen nemen daar de tijd voor. Zo weet deze bofkont of geluksvogel dan ook uit ervaring dat je soms dingen gewoon moet doen.
Mijn conclusie: GEEN TIJD HEBBEN BESTAAT NIET, geen tijd nemen wel.
John: We gaan!!
Guadalajara hostcity van de Parapan American Games
De knoop is door gehakt. We gaan naar de Parapan American Games in Guadalajara- Mexico! Een beslissing waar we bij gebrek aan sponsoren, verschillende keren de deadline hebben moeten verleggen, omdat we nu eenmaal graag bij dit sport evenement aanwezig wilde zijn. Met eigen inbreng en creativiteit gaan we nu toch. Vier personen, waarvan twee studenten van de sportopleiding Sport, Management en Ondernemen (opleiding Den Haag en opleiding Amsterdam). Ook vanuit Nederland zal er ondersteuning zijn, onder andere voor het onderhouden en invullen van deze website die snel, goedkoop en informatief zal zijn. Hulde aan de makers!
Het Parapan American Games sport evenement wordt eens in de 4 jaar georganiseerd. Sinds 1999 worden, naast de valide sporters, ook de gehandicapten sporters de kans geboden om in een onderlinge strijd met verschillende landen van de continenten Noord- en Zuid- Amerika te strijden. Belangrijkste doel voor veel sporters is het mogen deelnemen aan de Paralympische Spelen. Ook andere continenten doen op deze wijze hun sportinbreng. In Azië heet dit de Asia Games, in Afrika de All Africa Games. In Europa doen wij dit echter niet. Verschillende EK’s vinden plaats in verschillende landen. Het EK zitvolleybal vond afgelopen oktober plaats in Rotterdam. Het EK rolstoelbasketbal vond afgelopen september plaats in Israël en het EK tafeltennis was volgens mij in Slovenië, ook in oktober. Persoonlijk vind ik dat jammer, want het zou een prachtige gelegenheid kunnen zijn om de gehandicapten sport te promoten. Nu al is bekend gemaakt dat in 2015 TORONTO-CANADA, de Para Panam Games zal organiseren. Een delegatie voor deze Spelen zal dan ook aanwezig in Guadalajara.
Voor Sport Compass zal dit een belangrijk evenement voor haar volgende stappen worden.
1. We willen op deze Spelen verder kennis maken met de verschillende (13) gehandicapten sporten.
2. We willen nieuwe contacten maken met landelijke sportorganisaties, sporters en begeleiders.
3. We willen het organiseren van dit sportevenement van dichtbij meemaken en ervan kunnen leren.
4. We willen het project Londen 2012 alvast onder de aandacht brengen. (Meer hierover binnenkort op onze website www.sportcompass.nl)
Verder zijn wij van mening dat het aanwezig zijn bij dit soort sportevenementen ook een positief signaal zal opleveren naar sponsoren, bedrijven en scholen. Sommige van ons blijven een week, en een enkeling blijft tot het einde van deze spelen. De start zal zijn op 12 november en het de laatste dag is 20 november 2011.
Donderdag 10 november zal de reis aanvangen en via Houston zal uiteindelijk worden geland in Guadalajara. Door deze spelen weet ik nu ook weer waar dat precies ligt. Guadalajara here we come!
Het Parapan American Games sport evenement wordt eens in de 4 jaar georganiseerd. Sinds 1999 worden, naast de valide sporters, ook de gehandicapten sporters de kans geboden om in een onderlinge strijd met verschillende landen van de continenten Noord- en Zuid- Amerika te strijden. Belangrijkste doel voor veel sporters is het mogen deelnemen aan de Paralympische Spelen. Ook andere continenten doen op deze wijze hun sportinbreng. In Azië heet dit de Asia Games, in Afrika de All Africa Games. In Europa doen wij dit echter niet. Verschillende EK’s vinden plaats in verschillende landen. Het EK zitvolleybal vond afgelopen oktober plaats in Rotterdam. Het EK rolstoelbasketbal vond afgelopen september plaats in Israël en het EK tafeltennis was volgens mij in Slovenië, ook in oktober. Persoonlijk vind ik dat jammer, want het zou een prachtige gelegenheid kunnen zijn om de gehandicapten sport te promoten. Nu al is bekend gemaakt dat in 2015 TORONTO-CANADA, de Para Panam Games zal organiseren. Een delegatie voor deze Spelen zal dan ook aanwezig in Guadalajara.
Voor Sport Compass zal dit een belangrijk evenement voor haar volgende stappen worden.
1. We willen op deze Spelen verder kennis maken met de verschillende (13) gehandicapten sporten.
2. We willen nieuwe contacten maken met landelijke sportorganisaties, sporters en begeleiders.
3. We willen het organiseren van dit sportevenement van dichtbij meemaken en ervan kunnen leren.
4. We willen het project Londen 2012 alvast onder de aandacht brengen. (Meer hierover binnenkort op onze website www.sportcompass.nl)
Verder zijn wij van mening dat het aanwezig zijn bij dit soort sportevenementen ook een positief signaal zal opleveren naar sponsoren, bedrijven en scholen. Sommige van ons blijven een week, en een enkeling blijft tot het einde van deze spelen. De start zal zijn op 12 november en het de laatste dag is 20 november 2011.
Donderdag 10 november zal de reis aanvangen en via Houston zal uiteindelijk worden geland in Guadalajara. Door deze spelen weet ik nu ook weer waar dat precies ligt. Guadalajara here we come!
Stichting Sport Compass & SM&O Olympia naar de Parapan American Games!
Op 10 november 2011 is het dan zover, John, Isabelle en Carin van Stichting Sportcompass reizen af naar Guadalajara, te Mexico. Annelies van SM&O Olympia zal echter 12 november vertrekken en daar de rest ontmoeten. SM&O Olympia, een initiatief vanuit de opleiding Sport, Management en Ondernemen (HvA) zal ondersteuning bieden tijdens deze missie. Van 12 tot 20 november zullen de Parapan American Games plaatsvinden in Guadalajara. De missie van deze reis zal zijn om daar ter plaatse het netwerk in de continenten Noord- en Zuid- Amerika te vergroten. Wij zullen gedurende onze tijd in Mexico een blog bijhouden die u hierboven kunt lezen. Wij zullen hier vertellen over onze ervaringen.